စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္စရာမ်ား

ျပဳသူကေတာ့ ကုသိုလ္ပါပဲ။ တျခားသူေတြအတြက္ အကုသိုလ္ျဖစ္ေစ တဲ့ကိစၥေတြ ၾကည့္ၾကရေအာင္။
(1) နံနက္ေစာေစာ ဆြမ္းေလာင္းအသင္းေတြကဖြင့္တဲ့ ေလာ္စပီကာသံေတြ ရဲ႕ဒဏ္ကို ခံစားဘူးၾကမွာပါ။
စိတ္အာရုံၾကည္ၾကည္လင္လင္နဲ႕ အလွဴ႕ရွင္မ်ားက သံဃာေတာ္မ်ားကို ဆြမ္းေလာင္းလွဴေနတဲ့ အခိုက္အတံ့ေလးမွာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ျဖစ္ဖို႕ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္သလဲ။
ဘာကိုရည္ရြယ္ၿပီး ေလာ္စပီကာႀကီးကို တၿမိဳ႕လံုးၾကားေအာင္ဖြင့္တာလဲ။ ၾကားတဲ့သူေတြမွာ ကုသိုလ္စိတ္ျဖစ္ေပၚေအာင္လို႕ဆိုရင္ေတာ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ အထမေျမာက္တာေသခ်ာပါတယ္။

(2) အသံမစဲပဌါန္းပြဲေတြက ေလာ္စပီကာသံရဲ႕ ဒဏ္ကေကာ သက္သာလို႕လား။
ဘာသာေရးမို႕ ေရငုံေနၾကရတာပါ။ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးသာ သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိရင္ တၿမိဳ႕လံုးမခံသာေအာင္ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ႀကီး ေလာ္စပီကာဖြင့္တာကို ခြင့္ျပဳေတာ္မူမယ္ မထင္ပါဘူး။
ေက်ာင္းတြင္းၾကားရရုံဆို ေတာ္ၿပီေပါ့။ တရားေတာ္ရဲ႕အာနိသင္ဟာ စၾကာ၀ဠာ တတိုက္လံုးကို ပ်ံ႕ႏွံ႕တာဘဲ။
စက္ ကူစရာ လိုမယ္မထင္ပါဘူး။

(3) ၀ါသနာရွင္သံဃာတို႕ နံနက္ေစာေစာ ေလာ္စပီကာနဲ႔ထုတ္လႊင့္တတ္ၾကတဲ့ ပရိတ္ရြတ္သံ၊ တရားသံ၊ နာရီသံ၊ ဓမၼေတးသီခ်င္းသံ တို႕ရဲ႕ဒဏ္ကလဲ မေသးဘူး။ အလွဴအတန္း ရိွရွိ မရွိရွိ သီခ်င္းသံ တညံညံ ျဖစ္ေနေပမဲ့လဲ ကိုယ့္ၿမိဳ႕ ကိုယ့္ရြာ ကိုယ့္ရပ္ကြက္က ဘုန္းႀကီး ဆိုေတာ့ ႀကိတ္မွိတ္ေနႀကရတာ မဟုတ္လား။

(4) အလွဴ မ႑ပ္ေတြက မိုးမလင္းခင္ ဖြင့္တဲ့ တရားသံေတြ၊ သီခ်င္းသံေတြ ရဲ႕ဒဏ္ေကာ ခံစားဘူးတယ္မဟုတ္လား။ တကယ္ေတာ့ ကိုယ့္အလွဴ ကို ေၾကာ္ျငာေနဘို႕မလိုဘူးထင္ပါတယ္။ အားရပါးရ
ေၾကာ္ျငာတဲ့အတြက္ သာဓုမေခၚဘဲ ေမတၱာ၀ိုင္းပို႕ၾကမွာ အမွန္ပါဘဲ။

(5) ဒီတခုကေတာ့ ကုသိုလ္ေရးမဟုတ္ပါဘူး။ လူမႈေရးေပါ့ေလ။
မဂၤလာေဆာင္ေတြပါ။ မိုးမွမလင္းေသးဘူး ခ်စ္ခန္းႀကိဳက္ခန္း
ေတြကို ဖြဲ႕ႏြဲ႕စပ္ဆိုထားတဲ့ စံုတြဲသီခ်င္း ေတြက္ို မရွက္မရြံ႕ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ႀကီး ဖြင့္ၿပီး မဂၤလာယူ
ၾကတာ ၾကားရတဲ့သူေတြအတြက္ အမဂၤလာျဖစ္ေနတာကို သတိမထားမိၾကဘူးနဲ႔ တူတာဘဲ။

(6) ဒီတခုကေတာ့စီးပြါးေရးပါ။ ညသန္းေခါင္၊ ေ၀လီေ၀လင္း အခ်ိန္ေတြမွာ ၿမိဳ႕ထဲ ရပ္ထဲ ေမာင္းႏွင္ၾကတဲ့
ခရီးသည္တင္ကားေတြ၊ ကုန္တင္ကားေတြေလ။ တ၀ူး၀ူးနဲ႕လိိီဘာကိုတအားနင္း၊ တဂြမ္ဂြမ္နဲ႕ ဟြန္းတအားႏွိပ္၊
ဂီယာေျပာင္းရင္ အသံစံုထြက္ နဲ႕ ႀကဲခ်င္တိုင္း ႀကဲေနၾက တဲ့ဒဏ္ ကိုလဲ ခံစားၾကဘူးမယ္ထင္ပါတယ္။

ဒါေတြကေတာ့ စိတ္ကသိကေအာင့္ ျဖစ္ရတဲ့ ေတြးေတာမိသမွ် အျဖစ္မွန္ အခ်ိဳ႕ေပါ့။ မွန္တယ္ဆိုရင္ ဘယ္လို
လုပ္ၾကမလဲ။